CLICK HERE FOR BLOGGER TEMPLATES AND MYSPACE LAYOUTS »

25/12/09

χρονια πολλα...!!!



χρονια πολλα χαρα μου... χρονια πολλα αστερι μου..
αγαπη μου ανασα μου....γυαλιστερο μου κραγιονακι....
χρονια καλα με πολλες...στιγμουλες ευτυχιας παντα μαζι....
η μονη μου επιθυμια πλεον ειναι να σε σφιξω στην αγκαλια μου
να φιλησω τα γλυκα σου χειλη..να χαιδεψω το κορμακι σου...να ριγησω στην ανασα σου...
να σου ψιθυρισω σ αγαπαωωωωω.....
και μετα να βγω...να το βροντοφωναξω..............
κυρια αρχοντισσα και πριγκιπισσα της καρδιας μου....

κρατα με μεσα σου.....κρυψε με ...μεσα στην καρδια σου και....νιωσε την αγαπη μου....
η φωτια της με κατακαιει....νερα ποταμια δε μπορουν να τη σβησουν!!!

18/12/09

ο κουρσαρος ....κι....η πριγκιπισσα




πριγκιπισσα μου σε ευχαριστωωωωωωω..........!!!!!!!

14/12/09

τόσο πολύ...τόσο βαθιά......



Κράτα με στο σκοτάδι,
πάνω σου πιο σφιχτά
ν' ακούγεται η καρδιά όταν ζητάει το χάδι...
Κράτα με και θυμήσου
ψέματα μη μου πεις
τα λόγια της σιωπής διαβάζω
στο κορμί σου...

Τόσο πολύ σ' αγαπώ που μπορεί
και να μάθω μακριά σου για σένα να ζω...
Τόσο βαθιά σ' αγαπώ που μπορεί
και ν' αντέξω μακριά σου να ζω...

Να 'ξερες πως πονάει το τελευταίο φιλί
κι ακόμα πιο πολύ όταν σε προσπερνάει...
Αν είναι να μου δώσεις
τέτοιο φιλί πικρό
δώσ' μου το να το πιω
δίχως να μετανιώσεις...

Τόσο πολύ σ' αγαπώ που μπορεί
και να μάθω μακριά σου
για σένα να ζω...
Τόσο βαθιά σ' αγαπώ
που μπορεί
και ν' αντέξω μακριά σου να ζω...

23/11/09

μακαρι....να.....




μια φραση....που σημερα σου ειπα...στροβιλιζε μερες στο νου μου εφερνε βολτες εδω κι εκει...προσπαθουσα να την θαψω...να την εξαφανισω δεν ημουν "σιγουρος"...επεφτα σε πειρασμο...μπα δεν ειναι δικη μου σκεψη αυτη ....δε το νιωθω εγω...δε μπορει να ειναι ετσι...λαθος κατι αλλο ειναι...μπορει κι ο αερας που φυσα...
οταν πεταχτηκα ιδρωμενος στον υπνο μου με το ονομα σου στα χειλη μου...να λεω...
Λεττα μου...εσυ εισαι...οταν γυρισα να δω διπλα στο κεραβατι μου και τι ειδα;;; ενα κενο...ενα αδειο χωρο..λυγισα...ενιωσα πολυ λιγος..πολυ μικρος....δε μπορουσα να σηκωθω..ομως οι σκεψεις μου κοπηκαν απο την καθημερινοτητα...εμ εινα κι αυτη που μας σκουντα...
οι υποχρεωσεις πολλες..αρχη της εβδομαδας βλεπεις...ομως αυτη η φραση δεν εφευγε...
την ξορκιζα...εκανα σταυρους...μιλαγα με τον εααυτο μου..."χαζε..παρανοεις δεν ειναι ετσι..." μια συναδελφος με ακουσε με ειδε ψιλοιδρωμενο...λεει πηγαινε να ξεκουραστεις αν δε νιωθεις καλα...
μια χαρα ειμαι...απαντω...με λιγη αγριαδα στον τονο μου...
με αφησε μονο μου...να σκεφτομαι περνουσαν οι στιγμες γυρω μου φωνες παιδικες...κι απο αυτες ν αβγαινει μια φραση....
μοναχα μια φραση.....
δεν αντεξα..μεσα απο τα πληκτρα του υπολογιστη...στην φωναξα.... στο ειπα....

μακαρι να ησουν η γυναικα μου!!!
και........

8/11/09

ποτε;;;;;.......



αυτα τα συννεφα θα εξαφανιστουν;;
ποτε μα ποτε θα μας οδηγησουν μαζι;;
χωρις αγαπη στην ψυχη δε μπορεις να πεις πως ειμαστε ευχαριστημενοι
αλλα βροχουλα μου..εισαι ομορφη
μα μηπως ο χρονος μας κανει να πουμε αντιο;;
ΑΚΟΜΑ Σ ΑΓΑΠΩ... ΘΥΜΑΣΑΙ;
ολες αυτες τις νυχτες εκλαιγα για σενα
ολα αυτα τα ονειρα που καναμε
λες να εγιναν καπνος;;
..................................
ασε με να σου ψυθιρισω στο αυτι σου
ΠΟΤΕ ΘΑ ΟΔΗΓΗΘΟΥΜΕ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ;;;
εχει πολυ ακομη;
γιατι με ταρακουνας;;;
ολα τα φιλια μας δεν ηταν γλυκα;;
σιχαινομαι να βλεπω τη θλιψη στα ματια σου...
.................................
αλλα βροχουλα μου σ αγαπαω ακομη μωρο μου
οπου κι αν κοιταξω βλεπω τα ματια σου
ελα αγαπη μου στεγνωσε τα ματια σου!!!

13/10/09

σ..................



Σ αγαπώ με την αγάπη που δεν διεκδικεί τίποτε
για την καρδιά που σε πόνεσε
σε αγαπώ
με την αγάπη
που θέλει
για σένα
να ζεις ευτυχισμένη
και ας μη μάθεις ποτέ
που είμαι ή που μπορεί να είμαι
σε αγαπώ
με την αγάπη
που θέλει να ξέρεις ότι χαμογελάς
σε αγαπώ
με την αγάπη που ξέρει ότι ποτέ δεν θα ακουμπήσει
σε ότι κρατάς στα χέρια σου
σε αγαπώ
γιατί ξέρεις να αγαπάς
το χτες και το σήμερα σου
σε αγαπώ
γιατί
το δικό μας αστέρι
το κρατάς
εκεί που είναι
στην αρχή ενός ονείρου
μεταξύ γης και ουρανού

11/10/09

το παραμυθακι μας.....

Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια πολυχιονισμένη πολιτεία ζούσε η Βροχούλα, μια άσπρη γάτα με καφετιές πιτσιλιές, που ούτε πλούσιο είχε για αφεντικό ούτε καν τον πιο φτωχό από τους φτωχούς. Μόνη...Στο δρόμο την έβρισκαν οι μέρες και οι νύχτες. Κοιμότανε στο δρόμο κι έτρωγε-άμα έτρωγε-ό,τι της λάχαινε. Έτσι πορευόταν η Βροχούλα. Κι επειδή πίστευε πως είναι ωραία η ζωή και πως θα έρθουν καλύτερες μέρες, δε βαρυγκομούσε. Με τόσο χιόνι όμως τα έχασε...ξεπάγιασαντ'αυτιά της κι η μουσούδα της. Κι οι πατούσες της ξεπάγιασανκι αυτές. "Πάλι νηστική θα μείνω χριστουγεννιάτικα νιαούρισε τουρτουρίζοντας.
Στην άλλη άκρη της γης, σε μια άλλη πολυχιονισμένη πολιτεία, όπου οι άνθρωποι μιλούσαν άλλη γλώσσα κι είχαν άλλο χρώμα, ζούσε ο Μουντζούρης, ένας μικρός κατάμαυρος σκύλος. Που τον έχανες που τον έβρισκες, στις στέγες των σπιτιών. Λες και ήτανε κεραμιδόγατος. Δεν είχε αφεντικό κι αυτός, όπως η Βροχούλα, ανήμερα Χριστούγεννα, είχε ξεπαγιάσει. Ζητώντας λίγη ζεστασιά κουλουριάστηκε πλάι σε μια καμινάδα. Κι έτσι όπως έπεφτε πυκνό το χιόνι, έπρεπε κάθε τόσο να τινάζει απο τη ράχη του τις νιφάδες, αν ήθελε να μη γίνει σα το χιονάνθρωπο της πλατείας.
Την ίδια ώρα η Βροχούλα, στην άλλη πολιτεία, τρύπωνε σε μια ξεχαρβαλωμένη μπότα. Την είχε ανακαλύψει σε ένα υπόστεγο κι έτρεξε να λουφάξει μέσα της. "Εδώ θα κάνω Χριστούγεννα" συλλογίστηκε.. Κι ένιωσε και τυχερή, γιατί ποιος ξέρει πόσες γάτες θα ξεπαγιάζαν τώρα. Μισόκλεισε τα μάτια και χάζευε το φωτισμένο παράθυρο στο απέναντι σπίτι. Έβλεπε το χριστουγεννιάτικο δένδρο με τα βαριά στολίδια, τις πιατέλες με τα φαγητά και τα γλυκά. Τα παιδιά έπαιζαν και τραγουδούσαν γύρω από το δέντρα με αναψοκοκκινισμένα μάγουλα.
"Α...να ήμουν εκεί!" πεθύμησε η Βροχούλα. Και καθώς ο νους της γέμιζε με τις γλυκές αυτές σκέψεις, βάρυναν τα μάτια της κι αποκοιμήθηκε.
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή στη μακρινή πολιτεία στην άλλη άκρη της γης, αποκοιμιόταν κι ο Μουντζούρης με τη ράχη κολλημένη στην καμινάδα. Κι η καμινάδα ανέβαζε απο τη σάλα τις παιδικές φωνές, τη ζεστασιά και τις μυρουδιές που του γαργαλούσαν τα ρουθούνια. Ήρθαν λοιπόν και στο δικό του νου οι ίδιες γλυκές σκέψεις οι ίδιες ακριβώς
Όμως αν έτσι ήρθαν ανάποδα τα πράγματα, δε θα έμεναν έτσι. Από το χριστουγεννιάτικο ουρανό που είναι γεμάτος αγγελάκια, για να ακούνε κάθε λογής ευχές κι επιθυμίες...ξεγλίστρησε ένα όνειρο και τύλιξε απαλά τη Βροχούλα και το Μουντζούρη. Τους τύλιξε και τους δυο μαζί, γιατί αποκοιμήθηκαν κι οι δυο την ίδια ακριβώς στιγμή, με τις ίδιες γλυκές σκέψεις στο μυαλό, τις ίδιες ακριβώςΚι είχε μέσα του το μικρό όνειρο ένα σπίτι ζεστό...καλό φαγητό κι αγάπη για το Μουντζούρη και τη Βροχούλα...όμως από όλα πιο καλό ήταν που συναντήθηκαν στο ίδιο χριστουγεννιάτικο όνειρο.
Κι ως φαίνεται, αγάπησε πολύ ο Μουντζούρης τη Βροχούλα, τον αγάπησε κι η Βροχούλα το ίδιο πολύ, το ίδιο ακριβώς, γιατί μόλις τελείωσε το όνειρο και ξύπνησαν ο ένας δίπλα στην καμινάδα...κι η άλλη μέσα στην μπότα, άφησαν κι οι δυο τους από ένα βαθύ αναστεναγμό. Θα πρέπει μάλιστα να αγαπηθήκανε, όπως λένε, παράφορα, αφού ξεκίνησε ο Μουντζούρης από τη μακρινή πολιτεία στην άλλη άκρη της γης να ψάξει τη Βροχούλα. Με τον ίδιο σκοπό πήρε κι αυτή τους δρόμους....Και βέβαια τέτοιες ιστοριούλες πρέπει να έχουν αίσιο τέλος.....
Μετά από χίλια βάσανα, κούραση, αγρύπνιες κι ένα σωρό κινδύνους, σμίξανε επιτέλους κάπου στη...........και ίσως στον Παραδεισο.

η σφραγίδα!!

Βάλε με σφραγίδα στην καρδιά σου
σαν σφραγίδα στο μπράτσο σου
είναι δυνατή η αγάπη σαν το θάνατο
και σκληρός ο πόθος σαν τον άδη
οι σπίθες της είναι σπίθες της φωτιάς,
φλόγα του Θεού.

Νερά ποτάμια δεν μπορούν
να σβήσουν την αγάπη.....

5/10/09

γιατι;;;;..χωρις εσενα!!



γιατι;;;........ερωτηματικα και απαντησεις που δε ερχονται και δε ξερω αν προκειται να ερθουν
λεξεις κειμενα και φρασεις...που καταλαγιαζουν ή φουντωνουν τα συναισθηματα
εκανα ενα βημα και με αφησες μονο μου....
προσπαθησα να σου πω πως ειμαι ετοιμος να ερθω, να κουρνιασω στην αγκαλια σου...
κι ειπες ΟΧΙ...ΔΕ ΘΕΛΩ...αιτιολογησες πως πιεστηκα και γι αυτο δε θελεις...
και σταματησες να μου μιλας....
σταματησες να λες εστω και καλημερα...
γιατι;;;;....
ειπες οταν σε φωναζα να ερθεις....εγω εδειχνα αδιαφορια....
τωρα δε θες...
δε σου ριχνω ευθυνη που δε θες....

γιατι....γιατι;;;;
στεγνωσε το στομα μου....
κολλησε ο νους μου....

χωρις εσενα....ειμαι πεταλο που το πετα ο ανεμος εδω και εκει
χωρις εσενα ειμαι....το παιδι που αφηνεται να κανει τα πρωτα του βηματα χωρις στηριξη
χωρις εσενα....νιωθω την ανασφαλεια να με τυλιγει
χωρις εσενα ....ειμαι ενα τιποτε!!!

26/9/09

η βροχη....

Ήταν πολύ κουρασμένος απόψε αλλα ένιωθε ότι κάτι έπρεπε να κάνει..Κάτι που μέσα του τον έτρωγε και τον βασάνιζε..Αλλά δεν ήξερε τι..
Μια βόλτα ίσως τον βοηθούσε..Πήρε τα κλειδιά του αυτοκινήτου και κατέβηκε..Φυσούσε πολύ εκείνη την ώρα και έβρεχε..Σήκωσε το γιακά του σακακιού του και άρχισε να τρέχει γρήγορα για να μπει στο αμάξι..'Ανοιξε την πόρτα ,κάθισε στη θέση του και έβαλε ένα τυχαίο cd αλλά έμεινε εκεί..Στάσιμος..Ακούμπησε το κεφάλι του επάνω στο τιμόνι για μερικά δευτερόλεπτα και σηκώνοντας τα μάτια κοίταξε στον καθρέφτη του..Είχε αλλάξει όψη..Ήξερε τι ήθελε τώρα.Αυτά τα 5 δευτερόλεπτα σκέψης τον ξύπνησαν..Έβαλε μπροστά και ξεκίνησε..Η βροχή και ο αέρας δεν έλεγαν να σταματήσουν.Σαν τον λυμεώνα της δικής του καρδιάς που μαινόταν εκείνη την ώρα και η καταιγίδα έκανε το ίδιο.. Ήταν σαν να ανταγωνίζονται ποιος θα επικρατήσει..
Ο δρόμος μάκραινε και τα φώτα της πόλης του ήταν πια αρκετά πίσω του..Δεν τον ένοιαζε αυτό ..Τον ένοιαζε να φτάσει εκεί που η ζωή κάποτε τον είχε οδηγήσει στο όνειρο και κείνος δεν μπόρεσε να το πραγματοποιήσει..Δεν έφταιγε εκείνος..Δεν μπορούσε..Οι συνθήκες ήταν δύσκολες και όλα τότε φαινόταν τόσο απόμακρα και απραγματοποίητα..Ακόμα και η ζωή του εκείνη τη χρονική στιγμή τυλιγόταν με αλυσίδες και ήταν αδύνατο να προχωρήσει..
Η βροχή συνέχιζε να χτυπάει στο παμπρίζ του αυτοκινήτου και, αν και δυσκόλευαν αρκετά την οδήγηση ,εκείνος προσπερνούσε τη δύναμη της γιατί η δύναμη της ψυχής του ήταν πιο δυνατή από εκείνη και οι σκέψεις του πιο δυνατές από κάθε εμπόδιο..Έπρεπε να πάει εκεί ..Εκεί που έδιωξε την ευτυχία μέσα από τα χέρια του..Εκεί που άφησε την αγάπη να πετάξει μακριά με δυο λέξεις..Εκεί που πάντα γυρνούσε το μυαλό του ακόμα και αν η ζωή του συνέχισε..Έπρεπε να καταφέρει να ξορκίσει τα φαντάσματα που τον κυνηγούσαν όχι για να ξεχάσει αλλά για να μη είναι πια άδειος και κατα βάθος θυμωμένος ..Ήθελε να πάει εκεί να αφουγκραστεί τη στιγμή ,να γυρίσει πίσω και να δώσει στον εαυτό του την ευκαιρία να συγχωρέσει εκείνη την περίοδο της ζωή του,να δώσει την ευκαιρία να συγχωρέσει τον ίδιο το χρόνο..
Δεν ήξερε πόση ώρα είχε περάσει.Ο χρόνος είχε μείνει πίσω..Έπρεπε να μείνει πίσω και να τρέξει αυτός μπροστά..
Πήρε μια κλειστή στροφή σε μια παρακαμπτήριο της εθνικής ..Ο δρόμος ήταν καλός αν και η βροχή είχε κάνει ρυάκια στο δρόμο που ήταν παγίδες αλλά κατάφερε να συγκρατήσει το αυτοκίνητό του,όχι όμως και ένα δάκρυ που κύλησε από τα μάτια του..Είχε φτάσει εκεί στο τέρμα της πορείας του..Έκλεισε τα φώτα άφησε τη μουσική να παίζει και αφέθηκε να κοιτάξει γύρω του..Μισάνοιξε το παράθυρό του και απόλαυσε το άρωμα της βροχής..Κάπου εκεί η ματιά του έπεσε σε ένα άλλο αυτοκίνητο..
-Να πάρει δεν είμαι μόνος" είπε και άφησε τη ματιά του για λίγο επάνω στη σκιά που όλο και περισσότερο φωτιζόταν από τα φώτα της πόλης..Ένας άνθρωπος βρισκόταν κάτω από τη βροχή και δεν έδειχνε να νοιάζεται που έπεφτε καταρακτωδώς..Δεν νοιαζόταν για τίποτε..Απλά καθόταν..
Ανοιξε την πόρτα του και κατέβηκε κάτω..Αφού μπορούσε εκείνος, θα το 'κανε και αυτός και ας ήταν τρελό ..Τα πόδια του βούλιαξαν στη λάσπη αλλά συνέχισε να πλησιάζει τη σιωπηλή σκιά και κάθισε λίγο πιο μακρυά..Η σκιά κάτω από το φως είχε δυναμώσει..Ήταν γυναίκα και..Δεν ήταν δυνατόν..Ήταν εκείνη..Εκείνη που χρόνια πριν μια τέτοια βροχερή μέρα είχε χάσει..

Η γυναίκα γύρισε το κεφάλι της..Δεν μπορούσε να δει την έκφρασή της απλά κατάλαβε ότι τον αναγνώρισε..Δεν είπε λέξη και δεν είπε ούτε και αυτός..Τα λόγια εκείνη τη στιγμή ήταν μάταια..Τον είχε ήδη πλησιάσει και το πρόσωπό της ήταν τόσο κοντά του που ένιωθε την ήρεμη αναπνοή της..'Αγγιξε το πρόσωπό του και ακούμπησε τα χείλη της στα χείλη του και αγκαλιασμενοι ,χωρίς λέξη, προχώρησαν στο αυτοκίνητο του..Δεν μιλούσαν,δεν μίλησαν,μόνο άφηναν το χρόνο να οδηγήσει τα βήματά του δικού τους χορού και όταν ο χρόνος εξαγνίστηκε εκείνη άνοιξε σιωπηλή την πόρτα,την έκλεισε, πλησίασε στο παραθυρό του και κει ,κάτω από τη βροχή να τρέχει πάνω στο πρόσωπό της, του είπε ψιθυριστά..
_"Σε περίμενα..Κάθε χρόνο τέτοια μέρα εδώ και 10 χρόνια σε περίμενα..Μια μέρα κάθε χρόνο..σε ευχαριστώ που ήρθες..Σε Αγαπώ.."και απομακρύνθηκε αργά αλλά με βήματα που αποδείκνυαν πια ότι είχε και κείνη ξορκίσει το δικό της χρόνο.Μπήκε στο αυτοκίνητό της ,πέρασε από δίπλα του χωρίς να τον κοιτάξει καθόλου και χάθηκε μέσα στη βροχή πίσω από τη στροφή του δρόμου..
Έβαλε και κείνος μπροστά και ξεκίνησε χωρίς σκέψεις πια και χωρίς γιατί..
Σαν σήμερα μια βροχερή μέρα που η ζωή τού είχε στερήσει την ελπίδα ,έγινε το σήμερα που η ζωή τού χάρισε την γαλήνη της ψυχής του..Από σήμερα οι παλιές αναμνήσεις εκείνης της εποχής δεν θα ήταν γεμάτες από γιατί, από το αίσθημα κενού και σφιξίματος στο στομάχι κάθε φορά που η μνήμη του θα την έφερνε -εικόνα πικρής αναμνησης -στο μυαλό του αλλά ,από σήμερα και για πάντα ,θα ήταν πια γεμάτες από εκείνη και την αγάπη που ποτέ για αυτούς δεν θα έσβηνε...

Και η βροχή συνέχισε να πέφτει δυνατή..

24/9/09

ΜΕ ΝΙΩΘΕΙΣ;;;




ποτε νιωθεις την αγαπη;;;
μια ερωτηση που εχει απαντηση οχι οταν βρισκεσαι κοντα στο προσωπο που λατρευεις , μα οταν εισαι μακρια του...εκει αισθανεσαι και τρανταζεται το ειναι σου συθεμελα...ειναι οι στιγμες που αγγιζεις την αγαπη την αγκαλιαζεις....
ναι!! τη νιωθεις την αγαπη οταν εισαι μακρια της...κι οταν πας να την χασεις....
εκει αρχιζεις να καταλαβαινεις τι συμβαινει πραγματικα
εκει χτυπιεσαι....φτανεις στον πατο...πνιγεσαι...ζητας το χερι του αλλου να πιαστεις
αρχιζεις να αμφιβαλεις...για τον ιδιο σου τον εαυτο....για την υπαρξη σου
κι ολα αυτα γιατι εχεις γνωρισει την αγαπη......την ζεις κι αυτο σε ποναει...
σε λυγιζει...
εισαι αιχμαλωτος και σου αρεσει....οσο κι αν σε πειραζει...εσυ εκει θες να αγαπας..
να ζεις αυτο το μαρτυριο της αγαπης...που σε γλυκαινει....
οτι και να λεω σε αγαπαω....και αυτο μου δινει ζωή.........
δε το εχω αποδειξει μεχρι τωρα.....απτα και ορατα...
αλλα ηρθε ο καιρος....να κανω κατι πια και εγω!!!
.....................................................................................

δε θελω να πονω μακρια σου μαπιο πολυ δε θελω να πονας....
αυτο με βασανιζει...τοσο καιρο...με εχει κανει να λιωνω κι ας μη το δειχνω
οτι και να γινει....ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ!!!

14/9/09

Στέλνω....



Στέλνω μηνύματα κλεισμένα σε μπουκάλι
να ταξιδέψουν στην τρικυμισμένη θάλασσα των ματιών σου,
να καλύψουν την απόσταση που με χωρίζει από των χειλιών σου την γλύκα,
να καταλήξουν στο απάνεμο λιμάνι της αγκαλιάς σου
και να ανταμώσουν της καρδιάς σου τους παλμούς…

ματια μου τα θελω μου τα θελω σου ειναι ενα....
ειναι καθαρια και ουρανια....
δεν τους αξιζει η πιεση!!!

δε θα σε αφησω ποτεεεεεεεε.....



δε θα σε αφησω ποτε καρδια μου βροχουλα μου....ανασα μου ζωουλα μου!!!
πιστεψε με δε σε αφηνω...γιατι εισαι η μοναδικη γυναικα της ζωης μου....εισαι αυτη που με εκανε να ξυπνησω....να αναστηθω...να νιωσω αισθηματα που ειχαν θαφτει
βροχουλα μου...
δωσε μου λιγο χρονο...εχω ζαλιστει απο ολο αυτο...εχω πνιγει απο τη χαρα μου...
ομως σου φερθηκα σκληρα εγωιστικα δε σε υπολογισα....
αυτο ειναι το λαθος μου...
συγχωρεσε με....κι αν οχι.....τοτε ασε το χρονο
και μεσα απο τη λησμονια να με ξεχασεις...
εγω δε μπορω να ξεχασω..γιατι απλα σε αγαπαω....
θα συνεχισω να γραφω...
συνεχιζω να ελπιζω...μεχρι να ερθω κοντα σου...
ξερω πως με βλεπεις ξερω πως εισαι εδω εισαι μαζι μου
αχ ο αθλιος αχ ο αθλιος!!!
ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ.....ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ!!!!

12/9/09

ΜΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ....



Δεν εισαι εδω για να τ ακουσεις, εχω τοσο πολυ αναγκη να στο φωναξω , ΝΑΙιιιιιι να ΦΩΝΑΞΩωωωωω λεξεις και φρασεις για να μην πνιγομαι .......

ΝΑ ΑΦΕΘΩωωωωωωωωωωω !!!!!!!!!!!!!!!

Μονο τωρα εδω σε αυτο το χαρτακι μπορω να σου γραψω τα παντα, να σου μιλαω και εσυ να με διαβαζεις !!

ΕΤΣΙ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ....Οπως καθε βραδυ γραφουμε ,ταξιδευουμε με την μουσικη , κανουμε ονειρα , χαμογελαμε , μελανχωλουμε , πλημμυριζουμε απο αισθηματα και στελνουμε λεξεις τοσο δυνατες !!!!! "ΕΙΜΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ" γραφεις και εγω διαβαζω αυτη τη ΜΑΓΙΚΗ λεξουλα πολλες φορες προσπαθωντας να θυμηθω ΑΝ ΤΗΝ ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ ΠΟΤΕ ..................Πως ειναι αληθεια ;;;;;; Αν ΦΩΝΑΞΩ θα την νιωσω ;;;;;;Ετσι ειπες χθες και εγω σε πιεζα ΣΥΓΓΝΩΜΗ ματια μου δεν το ηθελα ξερω οτι σε μελανχωλισα και ησουν χαρουμενος !!! εβγαζες τοσο φωνη απο μεσα σου !!! ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΦΩΝΑΞΩωω και εγω... ετσι θα εχω δυναμη περισσοτερη δεν θα πνιγομαι και θα κανω ΥΠΟΜΟΝΗ ΠΟΥ ΔΕΝ Σ ΕΧΩ ΔΕΙ ΠΟΤΕ .......Θα μπορω να σε χαιδευω απο την οθονη μου θα μπορω να σε φιλαω να σε αγκαλιαζω να τα ΖΩ !!! Θα μπορω και εγω να γραφω Σ'ΑΓΑΠΩ ετσι με πολλα ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ με δυνατη φωνη για να ξεγελαμε τον εαυτο μας ετσι ΠΡΕΠΕΙ...ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ...αυτο ειπες ειναι το σωστο και εγω σταματησα να σε ρωτω ποτε θα ερθεις κοντα μου... ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩωωωωω θελω να σε ΔΩωωωωωωωωω ειδες γλυκιε μου ;;;; αυτο μπορω και το φωναζω !!! και οντως νιωθω καλυτερα οταν προσθετω πολλα ωωωωω εχεις δικιο τελικα ισως σε λιγο καιρο να μου αρκει που σε εχω ΕΔΩ και να ειμαι ευτυχισμενη οπως και εσυ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ισως αυτο ειναι ευτυχια τελικα "παρε με αγκαλιτσα θα σου γραφω και θα νιωθω να με σφιγγεις!!! ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΧΩΩΩΩΩΩΩΩΩ ΣΥΓΓΝΩΜΗ που σε ΑΓΑΠΑΩ χωρις πολλα ΩΩΩΩΩ ΣΥΓΝΩΜΗ που δεν μπορω να φωναξω ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν ξερω αν μπορω να γινω ευτυχισμενη μονο μεσα απο την οθονη μου ....ΣΥΓΓΝΩΜΗ που στα εγραψα ολα αυτα ειναι απο τις στιγμες που ΜΟΥ ΛΕΠΕΙΣ ΠΟΛΥ που εισαι εκτος

ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΑ

6/9/09

ΟΝΕΙΡΟ 'Η ΑΛΗΘΕΙΑ;;;



ΠΟΣΟ ΤΕΛΕΙΟ ΜΟΙΑΖΕΙ για να ειναι ΟΝΕΙΡΟ και ποσο αληθινο για να ειναι ΑΛΗΘΕΙΑ.......
Κλεινω τα βλεφαρα μου... για να ερθω κοντα σου να σε προσεχω και να εισαι καλα
Αυτο θελω μονο να ζεις ΣΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ κοσμο να σε παρασερνω
και να ειμαστε ευτυχισμενοι
μπορω να σβησω τα χιλιομετρα που μας χωριζουν
και να σε φερω διπλα μου μεσα μου
να σε αγγιζω και να ακουω να μου λες Σ ΑΓΑΠΩ
Ν α μ αγγιζεις και να ανατριχιαζω
ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ ΜΩΡΟ ΜΟΥ
και ζουμε τ ονειρο
ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΟΝΕΙΡΟ
ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που υπαρχεις ,και εγω θα υπαρχω οσο ονειρευομαι!
ετσι καρδια μου....
μαζι στο δικο μας ΠΑΡΑΜΥΘΙ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΟΥΤΖΟΥΡΗ...απο..ΤΗ ΒΡΟΧΟΥΛΑ
που ζει στα ονειρα μου
και τα κανει ΜΑΓΕΜΕΝΑ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ που ζει μακρια μου και......
δεν μου ΑΝΗΚΕΙ.........
ΛΕΤΤΑ!!!

2/9/09

ποσο σε θελωωωωωωωωω.....!!!!



Σου μοιάζει η σελήνη
που να'βρω γαλήνη
στον Αδη ανατέλλω
πόσο σε θέλω
πόσο σε θέλω ....
εκλεψα στιχους για να απαντησω....
θα κλεψω χρωμα απο το ουρανιο τοξο για να σε ντυσω
μου ειπες εχω τη ψυναμη να σε διωξω...

ΕΧΩ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ....

αυτο ειναι το σκιρτημα της καρδιας μου η εικονα που με εχει συνεπαρει
η χαρα που με εχει αγκαλιασει..........ΕΣΥ!!!

1/9/09

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΣ...




ηρθες καλε μου!!
Σ ΑΓΑΠΩ ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΑ ΜΟΥ...η πρωτη προτασουλα που στελνεις
μια ανασα για μενα..
αγγιζω την οθονη μου
και διαβαζω παλι και παλι Σ ΑΓΑΠΩ
τι αγαπας ;;; τα γραμματα μου;;;
δεν με εχεις δει ποτε..δεν εχεις μυρισει το αρωμα μου
δε με εχεις αγγιξει..
ειναι τρελο... ομως κι εγω το ιδιο αισθανομαι
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ....σε θελω εδω εστω και μεσα απο την οθονη μου.
ΨΕΜΜΑΤΑ....
ΣΕ ΘΕΛΩ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ..
δε μου φτανει τιποτε και ολα ειναι λιγα!!
ΘΕΛΩ να δω τα ματια σου να σφιξω τα χερια σου
να με βαλεις στην αγκαλια σου κι εκει να παρω ανασα
ετσι ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ...
αυτο θελεις κι εσυ και το ξερεις αλλα φοβασαι οπως κι εγω αλωστε
ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΣ..ΕΧΕΙΣ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΚΟΝΤΑ ΜΟΥ!!!
ΕΧΕΙΣ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΜΕ ΔΙΑΓΡΑΨΕΙΣ...
ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΠΟΝΑΜΕ....

31/8/09

29-8...χαραμα...!!



Ενας θορυβος...

ανοιξα τα ματια μου... Χριστε μου!
ηταν η κορνα του πλοιου που μολις ειχε φτασει στο λιμανι

Χαραμα και ολα γαλαζια
ουρανος και θαλασσα ενα
τα φωτακια των ψαραδων περπατανε αργα αργα προς την ακτη
σαν να ειναι ζωγραφισμενα με την ιδια μπογια
με πινελιες ροζ ο ουρανος
σα να θελει να κανει τα βουνα να ζηλεψουν το χρωμα του
σε λιγο θα τα φωτισει ο ηλιος
και οι ακτινες του ολα θα τ αλλαξουν
θα γινουν πιο ομορφα
πιο πολυχρωμα
πιο χαρουμενα
και θα ειμαστε αγκαλια μαζι
ακομα εδω καλε μου
ΚΟΙΤΑΞΕ!.. ολα ειναι υπεροχα γιατι περιμενουν την ανατολη
υπομονετικα
ο ηλιος θα μας αγκαλιασει
και θα ζεστανει τις καρδουλες μας!
ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΕ ΜΟΥ...εσφιξα το χερι και ψυθιρισα...
πριν απο λιγα λεπτα ησουν εδω ...
διπλα μου με κρατουσες...
ΜΕ ΚΟΙΤΟΥΣΕΣ κι εγω χανομουν στο βλεμμα σου...
ταξιδευα!!!
περιμεναμε ολη νυχτα αυτες τις στιγμες
χαζευαμε τα φωτακια που τρεμοπαιζαν αναμεσα στην θαλασσα και τα βουνα
μετραγαμε τ αστρα και διαλεγαμε τα πιο λαμπερα...
για να κανουμε ευχουλες..
ΜΗ ΜΟΥ ΦΥΓΕΙΣ...ηταν η δικη μου..
μα...τι εγινε;;
δε διαλεξα το πιο φωτεινο;;;
γιατι χαθηκες;;;
οχι δεν ηταν ονειρο

ΗΣΟΥΝ ΕΣΥ
ετσι παντα φευγεις
κρυβεσαι για λιγο μονο κι ερχεσαι παλι
με κρατας...με κοιτας...ομως ποτε δε μου μιλας
κι εχεις τοσα να μου πεις... ΤΟ ΝΙΩΘΩ
φευγεις με τον παραμικρο θορυβο
μη φοβασαι γλυκε μου
μεινε...μεινε εστω μονο μια φορα
να προλαβω να σου πω.......
Σ ΑΓΑΠΩ...

ΒΓΕΣ ΑΠ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΖΗΣΕ!!!!!!

29/8/09

μια ιστορια αγαπης.....



μια ιστορια λιγο πολυ συνηθισμενη για πολλους...λιγο πολυ μη ενδιαφερουσα για τους περισσοτερους....λιγο πολυ βαρετη για καποιους....
..........μα μοναδικη για δυο ανθρωπους....για τον μουτζουρη και τη βροχουλα....που ξεκινουν...μαλλον ηδη ξεκινησαν ενα ταξιδι...
το ταξιδι της δικης τους μοναδικης ιστοριας αγαπης!!!!!!

28/8/09

Καλη αρχηηηη...!!

ΣΙΩΠΗΛΕΣ ΑΝΑΣΕΣ ΔΡΟΣΙΑΣ .....τρεις λεξουλες μαγικες ...τρεις λεξουλες δικιες μας...σε μια αψυχη σελιδα που θα της δωσουμε σιωπηλα ανασα...και θα την κανουμε να ζει!!θα την δροσισουμε με τις σκεψεις μας με τα ονειρα μας
Ενα κομματι απο εμενα απο εσενα ενα κομματι ΔΙΚΟ ΜΑΣ!!!

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ!!!

σε αγαπαωωωωω δροσοσταλια μου!!!



αυτη η γωνιτσα φτιαχτηκε απο την αγαπη....καλη αρχη δροσοσταλια μου!!!